Neredeyiz ?

Hepimizin neredeyse “Bu böyle nereye kadar ? ” dediği anları olmuştur, içinden çıkamadığı, gölgesinde kaybolduğu ve sessizliğinde boğulduğu bir zaman. Sorgular durur geceler boyu, anlamak ister hayatı ve çıkamaz bazen işin içinden. Kararsız, umutsuz ve yalnız kalıverir kendi dünyasında, çocuk olup gülmek ister uzanmak ister çimlere.. Zaman durmuyor tabi akarken sürüklüyor bizleri, gerçeklerden bir şekilde uzak kalmak istesekte olmuyor. Sanki bir dalga gelmiş de yıkıp geçmiş bizi, boğuluyormuşuz gibi. Aslında hep iyi şeyler istesekte kaçıyoruz kendimizden bazen bir korku bazen de bir yalnızlık sarıyor bizi. Geleceğe olumlu bakabileceğimiz bir pencere, arasından sıyrılabileceğimiz bir kapı aralığı ister gibiyiz. Çok düşünüyoruz çok istiyoruz ama sonucu pek değiştiremiyoruz belki de ben böyle düşünüyorum bilemiyorum. İnsan’ın mutluluk arayışı hiç bitmeyecek ve sonsuzluğun peşinde kaybolacak gibi. Düşünmek, sorgulamak güzel şeyler fakat bunları ne kadar yapabildiğimiz de önemli değil mi sizce ? Bazen güçlüyüz bazen zayıf ama üretmediğimiz sürece zayıfız ve bu yüzden bu haldeyiz. Her şeyin altında kalıyoruz. Duygularımız çok yönlü olsa da aradığımız en güzel şey mutluluk. O yoksa kendimizde yokuz.