Ortaya Karışık

İnsan kaybetmenin acısını elinden gidince değil, yokluğunu farkedince anlıyor. Hele ki İnsana olan sevgimiz tarif edilemiyor bazen. Dünyadan , gündemden, acıdan her şey’den bahsederken sevgiyi unutuyoruz. Bizleri asıl mutlu eden şeyin sevgiden başka bir şey olmadığını biliyoruz ama sevginin önemini son teknoloji bir robot kadar öne çıkaramıyoruz. Yapılan araştırmalar, insanın gittikçe mutlu değil daha da mutsuz olduklarını ortaya çıkarmakta. Bizler daha önce de dediğim gibi bir şeylerde hep eksik kalıyoruz. Bugün bir acıyı tadıyorum, yutkunması zor bir acı ve bazen acılar sevginin en büyük kanıtı oluyor. Hayata ne kadar değer katarsanız katın sonunda alıcağını alıyor bizden. Sevgi olunca her bir şey oluyor; gülümsemek gibi aşk gibi mutluluk gibi ve bazen acı bir göz yaşı gibi. Neler için ugraştığımıza bakıyorum da koca bir hic, yok yani yok olmuyor. Değeri parayla ölçülebilecek türden şeylere yatırım yapıyoruz, sonra mutlu değiliz söylemlerinde bulunuyoruz. Özetle sevgi, temeli kuvvetli bir bina gibi oturduğunuz zaman huzur bulduğunuz yerdir, sevgiyi yaşayabilmektir beraber. Öteki dünya dedigimiz şey aslında öte yanımızda bulunuyo, bu kadar bize yakın olan bir dünya varken tutup rengini bile seçemediğimiz bir dünyaya el açıyoruz. Konuyu birleştircek olursam sevgiyi yaşarken onu nerede kaybetceğimizi bilmiyoruz. Ve hayat göründüğü kadar masum ve kolay değil. Hoşçakalın dostlarım 🙂